Fermingar og ættarmót

Jæja ekki voru þeir endanlega taldir skíðadagarnir og hef ég fengið að heyra þessa ræðu aftur, síðast á laugardag.

 

Fermingarvertíðin var stutt ein ferming í ár þá er síðasta fermingarbarnið í fjölskyldunni fermt áður en ég fermi á næsta ári. Rannskóknarleiðangrar í fermingarveislur þar sem ég smakka samviskusamlega allar veitingar til að undirbúa þennan stórviðburð í lífi dótturinnar undanfarin ár, hafa skilað þeim árangri að ég er engu nær um hvað best væri að bjóða upp á.

 

Hef fengið fullt af góðum ráðum við fermingarundirbúning. Kaupa smátt og smátt það sem vantar eða eins og einn vinur minn, plana að leggja fyrir (hann reyndar gerði það ekki þrátt fyrir að hafa planað það) en svo tókst honum með yngsta barnið að sannfæra það um að sleppa fermingu. Allt góðar hugmyndir sem fara í bankann.

 

Fékk hringingu í dag en ein áminning um að ég eigi ekki alltaf að svara í símann. Verið að tékka á hvort við ætlum ekki á ættarmót í sumar.  Þetta er svona eins og að gefa blóð, langar engan til þess,  frekar óþægilegt og maður half vankaður á eftir en fólk lætur sig hafa það að skyldurækni og náungakærleik,

Ég sagði “já auðvitað mætum við” þó Bóndinn sem á þessa fjölskyldu sé ekkert fyrir ættarmót. Kannsi var það einmitt þess vegna gaman að “fórna sér” fyrir hann eiga inni hjá honum og vita að hann langar enn minna en mig.  Huggun harmi gegn að fá að gera bóndanum greiða sem hann vil ekki.