Skíðadagar vetrarins að verða taldir blessuð sé minning þeirra

Maðurinn minn er góður karl en á það til að vera dramatískur í yfirlýsingum.  Nú verður að nota hvert tækifæri til að fara á skíði með krakkakvekendin því skíðaveturinn er alltaf alveg að verða búinn og gæti verið síðasta tækifærið. Hversu oft er hægt að nota svona síðasta tækifærið með svona dramatískum hætti?  Hversu oft er hægt að kveðja einhvern eða eitthvað af því það er alveg að fara og það verður að nota hverja samverustund.  Samstarfskona mín ein lenti í þessu að gamall vinur lá á banalegunni og alltaf var verið að hringja í hana og hann var alveg að fara.  Hún fór landið þvert og endilangt aftur og aftur til að kveðja góðann mann í misjöfnum veðrum. En svo kemur að því að maður hugsar var ég ekki búin að kveðja? Erum við ekki búin að eiga góða kveðjustund. Allavega er það mín tilfinning gagnvart snjónum. ÉG er reyndar ekkert fyrir snjó og fer sjálf ekki á skíði en karlinn og krakkarnir eru alveg að verða búin að nota öll síðustu tækifærin til að fara á skíði sem ég nenni að standa í þetta er bara bull er ekki hægt að gera eitthvað annað núna. Svo kemur snjórinn aftur síðar vonandi mikið síðar svo ég nái að sakna hans.