Dauflegt líf lasin heima og áramótaheitið fundið

Merkilegt hvað það er dauflegt að vera lasinn heima. Fékk eitthvað tak í bakið ofarlega þursabit eða eitthvað og verk út í hægri handlegg og upp í haus.  Handlama með hausverk myndi ég ekkert annað geta en garga á fólk í vinnunni. Svo ég fór ekki.  Ég hugsaði samt að ég gæti kannski gert eitthvað heima... en gerði ekki enda helaum. Asnalegt hvað ég fæ mikið samviskubit yfir því að vinna ekki þegar ég er lasin. Er orðin skárri núna hef tekið verkjatöflur og ætla að vera í vinnunni á morgun.  Ég er frekar vinnusöm mæti snemma og er með þeim síðustu út, segi aldrei nei við verkefni og maðurinn minn er líka voða duglegur, hann hefur þetta kjörorð að hann ætli að hvíla sig þegar hann deyr. Sem betur fer hvílir hann sig nú samt öðru hverju.  En stundum vildi ég bara vera löt eða lasin með góðri samvisku gera ekkert og vera ánægð með það.  Held ég hafi það fyrir áramótaheit á næsta ári.